Besondere ervarings
Blijf op de hoogte en volg Naina
16 April 2015 | Zuid-Afrika, Genadendal
1 April de dag dat we op vakantie gingen, gelukkig was dit geen grapje, want er stond een geweldige vakantie op de planning. Eerst een paar dagen Kruger, daarna naar Inhaca Island (Mozambique) en via de Panorama route terug naar Johannesburg om daar weer het vliegtuig te pakken naar Kaapstad. We werden om half 2 ‘snachts vanuit Genaal opgehaald om naar het vliegveld in Kaapstad te gaan. Onze ‘’taxi’’ reed aardig snel en omdat er geen kip op de weg was waren we veel te vroeg op het vliegveld. We hebben ons daar prima vermaakt in een restaurantje. De vlucht was ideaal, mijn ogen gingen dicht tijdens het opstijgen en twee uur later, tijdens het landen gingen mijn ogen weer open. Het avontuur kon beginnen!!
Op het vliegveld stond een luxe Chevrolet Sonic op ons te wachten, het was zelfs een automaat. Dat was geen overbodige luxe voor de 4 uur durende rit naar Marloth Park. Maar niet echt ideaal voor de omgeving daar, zandwegen en kuilen en hobbels in de wegen. Maar wat een bijzondere plek is Marloth Park. Dit is een privépark vlakbij Kruger. We sliepen bij mensen thuis die sinds kort een B&B zijn gestart, we waren hun eerste gasten. Hier hebben we ook al de eerste wilde beesten gespot, gewoon in de tuin. Zo hebben we onder andere de Blau Wildbeest (Gnoe) en Warthogs (wilde zwijnen) in de tuin gehad. De dag er voor kwamen de zebra’s en giraffes ook even buurten. Helaas niet de dagen toen wij er waren. Op dag 3 stond een safari in Kruger op het programma. Om 6.00u kwam de safari auto ons halen en waren we in een half uurtje in Kruger. Wat een bijzondere ervaring om al die wilde beesten van dichtbij en in een natuurlijke omgeving te zien. We hebben de big five gezien op de luipaard na.
De volgende dag vertrokken we naar Mozambique. Het was letterlijk een warm welkom, maar figuurlijk helaas niet. We waren binnen kwartiertje al bij de grensovergang maar wat een andere wereld vergeleken met Zuid-Afrika. Je zag gelijk dat Mozambique een heel arm land is. Overal allemaal marktjes met heel veel mensen en vuil langs de weg. De grensovergang was niet echt fijn en een heel gedoe. De mannetjes wilden ons blijkbaar heel graag laten zien dat ze heel veel macht hebben en gaven ons expres bepaalde stempels niet zodat we een stukkie verderop niet verder konden en weer terug moesten om desbetreffende stempel te halen. Na een kilometer gereden te hebben lag er een dode man op de weg. Even verderop lag zijn in elkaar geramde fietsje met allemaal bananen. De politie stond naast de man om het verkeer om te leiden maar haalde de man niet van de weg. Toen we Maputo inreden, hier zouden we die nacht overnachten, werd ons humeur er niet echt beter op. het bleek dat we in een sloppenwijk terecht waren gekomen. Niet heel fijn. Toen we aan de beveiliger gingen vragen waar een supermarkt was liep hij met ons mee. Ik dacht in het begin nog oh dat is chill. Maar na een paar minuten had ik al vrij snel door dat we niks aan die kerel hadden. Het grootste probleem was dat hij niet Engels kon en wij niet Portugees. Communiceren was dus erg lastig. Toen we de supermarkt hadden gevonden vroegen we ook maar gelijk waar een restaurant was, dat ging hij wel ons wijzen. Na een paar minuten vroeg ik : Where are we going to? daar was het antwoord op ‘’Yes’’. En met het antwoord ‘’Ok’’ op de vraag: Is it far? Kwamen we ook niet ech ver. Ondertussen liepen er nog 2 andere beveiligers met ons mee. Dat gaf mij echt een veiliger gevoel, integendeel zelfs.
Ik was blij toen ik ’s avonds in m’n bed lag en de volgende dag een nieuwe dag zou beginnen. Om 07.30 vertrok de ferry naar Inhaca Island. Maar dit boot tripje was niet echt een succes. We moesten namelijk drie uur lang, zonder ontbijt, op deze ferry zitten. Iedereen was kotsmisselijk. Toen eindelijk het eiland in zicht was bleek dat het water heel laag stond en daarom kon de ferry niet naar het eiland varen. Opeens zag ik allemaal sloepjes rond de ferry varen. Ik had nog even de hoop dat het een grap was en we niet met die bootjes naar het strand moesten, want ik voelde me op z’n zachts gezegd niet heel goed. Het was net of ik dronken was en alles draaide om me heen en ik kon niet normaal in het bootje zitten. En een klein maar een niet onbelangrijk detail: we hadden met z’n vijven 2 grote en een klein koffertje mee. Die moesten dus ook op het sloepje. Wat een gedoe. Na een kort boottochtje moesten we uit de sloepjes stappen en het laatste stuk door het water lopen om op het strand te kunnen komen. Niet zo erg zou je zeggen. Maar met die koffers in de armen wel. Eenmaal aangekomen op het kamp waar we drie nachten verbleven hoorden we dat op het eiland niet konden pinnen en er ook geen supermarkt aanwezig was.Fijn begin van Mozambique allemaal! Uit eindelijk is alles goed gekomen en hebben we heel veel gelachen met z’n allen en hebben we er een leuke tijd van gemaakt.
Via de Panaroma route zijn we terug gereden naar Johannesburg en vlogen we zondag om 09.00 terug naar Kaapstad.
Maandag hadden we gelukkig vrij van stage en konden we lekker rustig aan doen, wasjes draaien en boodschappen doen.
Geniet allemaal van het lekkere weer daar, ik ben erg jaloers!
Op het vliegveld stond een luxe Chevrolet Sonic op ons te wachten, het was zelfs een automaat. Dat was geen overbodige luxe voor de 4 uur durende rit naar Marloth Park. Maar niet echt ideaal voor de omgeving daar, zandwegen en kuilen en hobbels in de wegen. Maar wat een bijzondere plek is Marloth Park. Dit is een privépark vlakbij Kruger. We sliepen bij mensen thuis die sinds kort een B&B zijn gestart, we waren hun eerste gasten. Hier hebben we ook al de eerste wilde beesten gespot, gewoon in de tuin. Zo hebben we onder andere de Blau Wildbeest (Gnoe) en Warthogs (wilde zwijnen) in de tuin gehad. De dag er voor kwamen de zebra’s en giraffes ook even buurten. Helaas niet de dagen toen wij er waren. Op dag 3 stond een safari in Kruger op het programma. Om 6.00u kwam de safari auto ons halen en waren we in een half uurtje in Kruger. Wat een bijzondere ervaring om al die wilde beesten van dichtbij en in een natuurlijke omgeving te zien. We hebben de big five gezien op de luipaard na.
De volgende dag vertrokken we naar Mozambique. Het was letterlijk een warm welkom, maar figuurlijk helaas niet. We waren binnen kwartiertje al bij de grensovergang maar wat een andere wereld vergeleken met Zuid-Afrika. Je zag gelijk dat Mozambique een heel arm land is. Overal allemaal marktjes met heel veel mensen en vuil langs de weg. De grensovergang was niet echt fijn en een heel gedoe. De mannetjes wilden ons blijkbaar heel graag laten zien dat ze heel veel macht hebben en gaven ons expres bepaalde stempels niet zodat we een stukkie verderop niet verder konden en weer terug moesten om desbetreffende stempel te halen. Na een kilometer gereden te hebben lag er een dode man op de weg. Even verderop lag zijn in elkaar geramde fietsje met allemaal bananen. De politie stond naast de man om het verkeer om te leiden maar haalde de man niet van de weg. Toen we Maputo inreden, hier zouden we die nacht overnachten, werd ons humeur er niet echt beter op. het bleek dat we in een sloppenwijk terecht waren gekomen. Niet heel fijn. Toen we aan de beveiliger gingen vragen waar een supermarkt was liep hij met ons mee. Ik dacht in het begin nog oh dat is chill. Maar na een paar minuten had ik al vrij snel door dat we niks aan die kerel hadden. Het grootste probleem was dat hij niet Engels kon en wij niet Portugees. Communiceren was dus erg lastig. Toen we de supermarkt hadden gevonden vroegen we ook maar gelijk waar een restaurant was, dat ging hij wel ons wijzen. Na een paar minuten vroeg ik : Where are we going to? daar was het antwoord op ‘’Yes’’. En met het antwoord ‘’Ok’’ op de vraag: Is it far? Kwamen we ook niet ech ver. Ondertussen liepen er nog 2 andere beveiligers met ons mee. Dat gaf mij echt een veiliger gevoel, integendeel zelfs.
Ik was blij toen ik ’s avonds in m’n bed lag en de volgende dag een nieuwe dag zou beginnen. Om 07.30 vertrok de ferry naar Inhaca Island. Maar dit boot tripje was niet echt een succes. We moesten namelijk drie uur lang, zonder ontbijt, op deze ferry zitten. Iedereen was kotsmisselijk. Toen eindelijk het eiland in zicht was bleek dat het water heel laag stond en daarom kon de ferry niet naar het eiland varen. Opeens zag ik allemaal sloepjes rond de ferry varen. Ik had nog even de hoop dat het een grap was en we niet met die bootjes naar het strand moesten, want ik voelde me op z’n zachts gezegd niet heel goed. Het was net of ik dronken was en alles draaide om me heen en ik kon niet normaal in het bootje zitten. En een klein maar een niet onbelangrijk detail: we hadden met z’n vijven 2 grote en een klein koffertje mee. Die moesten dus ook op het sloepje. Wat een gedoe. Na een kort boottochtje moesten we uit de sloepjes stappen en het laatste stuk door het water lopen om op het strand te kunnen komen. Niet zo erg zou je zeggen. Maar met die koffers in de armen wel. Eenmaal aangekomen op het kamp waar we drie nachten verbleven hoorden we dat op het eiland niet konden pinnen en er ook geen supermarkt aanwezig was.Fijn begin van Mozambique allemaal! Uit eindelijk is alles goed gekomen en hebben we heel veel gelachen met z’n allen en hebben we er een leuke tijd van gemaakt.
Via de Panaroma route zijn we terug gereden naar Johannesburg en vlogen we zondag om 09.00 terug naar Kaapstad.
Maandag hadden we gelukkig vrij van stage en konden we lekker rustig aan doen, wasjes draaien en boodschappen doen.
Geniet allemaal van het lekkere weer daar, ik ben erg jaloers!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
